Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Το μυστήριο της ευσέβειας

Το μυστήριο της ευσέβειας



Το γεγονός ότι ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί είναι ένα από τα πιο θαυμαστά και συγχρόνως πιο ακατανόητα πράγματα σχετικά με το Θεό. “Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα: ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί...” (Α’ Τιμ.γ:16). 

Ο Ιησούς δεν μοιάζει με κανένα άλλον άνθρωπο που υπήρξε ή θα υπάρξει. Έχει δύο φύσεις, είναι ο Θεός και τέλειος άνθρωπος. Τα περισσότερα προβλήματα που δημιουργούνται μέσα στο νου των ανθρώπων σχετικά με τη θεότητα πηγάζουν απ’ αυτό το μεγάλο μυστήριο. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τη διπλή φύση του Χριστού και να διαχωρίσουν σωστά τους δύο Του ρόλους. Δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς ο Θεός ανέλαβε τη μορφή ενός μωρού και έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους.


Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως πώς συνέβη η θαυμαστή σύλληψη - η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο - μέσα στη μήτρα της Μαρίας, αλλά μπορούμε να το δεχτούμε δια πίστεως. Στην πραγματικότητα, αν δεν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς ήρθε εν σαρκί έχουμε το πνεύμα του αντίχριστου (Β’ Ιωάν.7), αλλά εφόσον δεχόμαστε αυτή τη διδασκαλία για το Χριστό έχουμε και τον Πατέρα και τον Υιό (Β’ Ιωάν.9). Ο Πατέρας και ο Υιός φανερώνονται εν Χριστώ (Ιωάν.ι:30, ιδ:6-11).
Το μυστήριο του Θεού εν σαρκί ήταν ένας μεγάλος λίθος προσκόμματος για τους Εβραίους. Δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πώς ο Ιησούς που ήταν ένας άνθρωπος, μπορούσε να είναι και ο Θεός (Ιωάν.ι:33). Επειδή ισχυριζόταν ότι ήταν Θεός Τον απέρριψαν και ζητούσαν να Τον σκοτώσουν (Ιωάν.ε:18, ι:33).

Ακόμα και σήμερα, πολλοί Εβραίοι δεν μπορούν να δεχτούν τον Ιησού γι’ αυτό το λόγο. Σε μια συζήτηση, ένας ορθόδοξος Εβραίος ραβίνος είπε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχτεί τον Ιησού σαν το Θεό. Ένιωθε ότι, εφόσον ο Θεός είναι Πνεύμα πανταχού παρόν και αόρατο δεν μπορούσε κανείς να τον δει και να γίνει ορατός εν σαρκί. Τα επιχειρήματά του μας θυμίζουν τους Εβραίους την εποχή του Ιησού. Όπως αυτός ο ραβίνος, προσπαθούσαν να βάλουν όρια στο πώς θα δρούσε ο Θεός, εξαιτίας των δικών τους προκατειλημμένων ιδεών. Ακόμα δεν είχαν πλήρη γνώση των Γραφών της Π. Διαθήκης, οι οποίες διακηρύττουν τη θεότητα του Μεσσία.

Παρόλο που ανθρώπινα είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πώς ο άπειρος Θεός μπορούσε να κατοικήσει σε σάρκα, ωστόσο οι Γραφές δηλώνουν ότι αυτό συνέβη. Θυμίσαμε στο ραβίνο την εμφάνιση του Θεού στον Αβραάμ με τη μορφή ενός ανθρώπου, στο Γεν.ιη. Παραδέχθηκε ότι αυτό τον προβλημάτιζε, αλλά προσπαθούσε να το εξηγήσει σαν ανθρωπομορφισμό ή μεταφορικό λόγο. Μετά αναφερθήκαμε σε άλλα εδάφια της Γραφής, όπως στο Ησ.ζ:14, θ:6, στο Ιερ.κγ:6 και Μιχ.ε:2 για να του δείξουμε ότι ο Μεσσίας θα ήταν ο Γιάχβε Θεός. Ο ραβίνος δεν είχε άλλη απάντηση εκτός από το ότι οι μεταφράσεις αυτών των εδαφίων που είχαμε πιθανότατα δεν ήταν οι σωστές. Υποσχέθηκε όμως να τα μελετήσει περισσότερο.

Δεν υπήρξε ποτέ μυστήριο “προσώπων” στη θεότητα. Η Γραφή ομολογεί με σαφήνεια ότι υπάρχει ένας μόνο Θεός και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβουν όλοι. Το μόνο μυστήριο σχετικά με τη θεότητα είναι πως ο Θεός ήρθε εν σαρκί, πως ο Ιησούς ήταν και Θεός και άνθρωπος. Η αλήθεια για αυτό το μυστήριο έχει αποκαλυφθεί σε αυτούς που θα πιστέψουν. Το μυστήριο του Ιησού Χριστού κρατήθηκε μυστικό από τη δημιουργία του κόσμου, αλλά αποκαλύφθηκε την περίοδο της Καινής Διαθήκης (Ρωμ.ις:25-26, Κολ.α:25-27). Μυστήριο στη Καινή Διαθήκη είναι απλά ένα σχέδιο του Θεού, το οποίο δεν ήταν κατανοητό στην Παλαιά αλλά έγινε γνωστό σ’ εμάς. Εμείς πρέπει “να νοήσουμε... το μυστήριο του Χριστού... το οποίον εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη δια Πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας” (Εφεσ.γ:4-5).

Μπορούμε να γνωρίσουμε το μυστήριο του Θεού και Πατέρα, ο οποίος είναι ο Ιησούς Χριστός (Κολ.β:2). Πράγματι, ο Παύλος εξήγησε αυτό το μυστήριο λέγοντας ότι στον Ιησού Χριστό κατοικεί όλη η σοφία, η γνώση και το πλήρωμα του Θεού (Κολ.β:3,9). Το μυστήριο του Θεού έχει αποκαλυφθεί σ’ εμάς από το Πνεύμα του Θεού (Α’Κορ. β:7-10). Το φως του Χριστού, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού, έχει λάμψει στις καρδιές μας (Β’Κορ.δ:3-4). Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μυστήριο μέσα στην Γραφή σχετικά με τη θεότητα και σχετικά με τον αριθμό των προσώπων της θεότητας. Το μόνο μυστήριο είναι ο Χριστός και Αυτός έχει αποκαλυφθεί σε εμάς! Το μυστήριο του Θεού και το μυστήριο του Χριστού συγκλίνουν στη φανέρωση του Θεού εν Χριστώ. Είναι απλό, ο ένας Θεός του Ισραήλ ήρθε στη γη εν σαρκί. Το μυστήριο αυτό έχει αποκαλυφθεί και ο λόγος του Θεού κηρύττει ότι έχει γίνει γνωστό σε μας σήμερα.


Read more: http://epistoligr.blogspot.com/2012/10/blog-post_8282.html#ixzz2tUIr1up0

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Κυριακή μετά τα Φώτα: Μετανοείτε…

Κυριακή μετά τα Φώτα: Μετανοείτε| Από Αρχιμ.Νικόδημος

neos - xristosΜετανοεῖτε! Αὐτὴ ἡ ὡραία καὶ σωτήρια προτροπὴ τοῦ Κυρίου μας, τὴν ὁποίαἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀντηχεῖ στοὺς αἰῶνες, ἡ δὲἐφαρμογή της καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο δεκτικὸ τοῦ θείου ἐλέους.
«Μετανοεῖτε, διότι εἶναι κοντὰ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν», ὅπερ σημαίνει πὼς τὸ πολίτευμα τῆς ἄνω Βασιλείας εἶναι ἡ μετάνοια καὶ πὼς μόνον οἱ μετανοημένοι μποροῦν νὰ γίνουν πολίτες της.  

Ἡ Ὑπαπαντὴ – Περιγραφή τῆς εἰκόνΑς| Από Αρχιμ.Νικόδημος

Ἡ Ὑπαπαντὴ – Περιγραφή τῆς εἰκόνΑς| Από Αρχιμ.Νικόδημος


Παλαιὸς Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἁγίου Μηνᾶ. 
Ἡ Ὑπαπαντὴ (Ἐργο Γεωργίου Καστροφυλάκου 1746) 
Ὁ ἁγιογράφος τῆς εἰκόνας τῆς Ὑπαπαντῆς τοποθετεῖ τή σκηνή στό ναό, μπροστά στό Ἅγιο Βῆμα χριστιανικῆς ἐκκλησίας. Διακρίνονται τό βημόθυρο, ἡ Ἁγία Τράπεζα, τό θολωτό κιβώριο, ποῦ τό στηρίζουν τέσσερις κολόνες. Ὅπως παρατηρήθηκε, «οἱ κολόνες φαίνονται ἐπάνω ἀπό τούς φωτοστεφάνους μέ τρόπον ὥστε νά ἐπισημαίνονται οἱ μορφές καί σύγχρονα νά συνεχίζονται οἱ ὄρθιες τάσεις στή σύνθεση». Ἡ Θεοτόκος «λυγερόσωμος ὡς νεαρά κυπάρισσος» ἁπλώνει τά χέρια της γιά νά παραλάβει τό Βρέφος ἀπό τό Συμεών. Ἐκεῖνος μέ τά δύο του χέρια σκεπασμένα κρατεῖ τό Βρέφος ποῦ μέ ἁπλωμένο τό δεξί του χέρι καί κοιτάζοντας τήν Παναγία λαχταράει νά πέσει στήν ἀγκαλιά της. Ἡ σεβάσμια καί ἅγια μορφή τοῦ Συμεών ἐντυπωσιάζει.

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΘΕΟΔΟΧΟΣ - Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΘΕΟΔΟΧΟΣ - Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ
15Ποιος είναι ό τελευταίος δίκαιος; Το όνομα Συμεών βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Αυτός θεωρείται πρώτος και τελευταίος, δηλαδή τελευταίος του ιουδαϊκού νόμου και πρώτος του νόμου της θείας χάρης. Ήταν Ιουδαίος όσον άφορα τη θρησκεία, Χριστιανός όσον άφορα την ευχαριστία του προς τον Θεό. Νομικός όσον άφορα την ανάγνωση του νόμου, άγγελος όμως όσον άφορα την κατανόηση του νόμου.

Ο Συμεών, που πριν από λίγο αναφέραμε, αυτός που από τη φαρισαϊκή βλασφημία ξεπετάχθηκε σαν ρόδο μέσα από αγκάθια είναι ο πρώτος που γνωρίζουμε ότι απέκτησε την εύνοια της χάρης του Θεού.
  Ο Συμεών, που τόσο πολύ προχώρησε στη δικαιοσύνη, ώστε δέχτηκε προσωπικά θεϊκή προφητεία, που έλεγε πως δεν θα αφήσει την παρούσα πρόσκαιρη ζωή πριν αγκαλιάσει με τα ίδια του τα ανθρώπινα χέρια την αιώνια ζωή, δηλαδή τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.

Ο δίκαιος λοιπόν Συμεών επιθύμησε να δει τον Κύριο πριν από την ενανθρώπησή του, όμως κατά την ενανθρώπησή του και τον είδε και τον κατάλαβε και τον αγκάλιασε και παρακάλεσε με το φθαρτό σώμα του να τον πάρει στα χέρια του, και με δουλικό φέρσιμο να φωνάξει δυνατά προς τον Δεσπότη του σύμπαντος, που είχε τη μορφή νηπίου, αυτό που πριν από λίγο ακούσαμε· «Τώρα, Κύριε, μπορείς ν’ αφήσεις τον δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν τον Σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους λαούς. Είδα, τώρα μπορώ να πεθάνω, να μη παραμείνω στη γη. Να πεθάνω ειρηνικά, να μη παραμείνω εδώ με οδύνες.

Είδα, να πεθάνω, είδα τη δόξα σου Κύριε, τους χορούς των αγγέλων, τη δοξολογία των αρχαγγέλων, την κτίση να σκιρτά από χαρά, τα επουράνια και τα επίγεια να επικοινωνούν. Τώρα να πεθάνω, να μη μείνω στη γη, να μη δω την αυθάδεια των ομοεθνών Ιουδαίων εναντίον σου, να μη δώ το ακάνθινο στεφάνι που έπλεκαν για σένα, να μη δώ τον δούλο να σε ραπίζει, να μη δω να σε τρυπούν με λόγχη, να μη δω τον ήλιο να σκοτίζεται, να μη δω τη σελήνη να χάνει το φως της, να μη δω τα στοιχεία της φύσης να αλλοιώνονται, να μη σε δω σταυρωμένο, να μη δω τις ταφόπετρες να σπάνε, να μη δω το παραπέτασμα του Ναού να σχίζεται στα δύο. Επειδή και τα στοιχεία της φύσης ακόμη δεν μπορούσαν να ανεχτούν αυτήν την ύβρη, πονούσαν μαζί με τον Δεσπότη. “Τώρα, Κύριε, μπορείς ν’ αφήσεις τον δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν τον Σωτήρα, που ετοίμασες για όλους τούς λαούς”».

Τί λέει σχετικά ο Ευαγγελιστής; «Στα Ιεροσόλυμα βρισκόταν ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Συμεών. Ήταν πιστός και περίμενε τη σωτηρία του Ισραήλ και τον καθοδηγούσε το Πνεύμα το άγιο. Του είχε φανερώσει το άγιο Πνεύμα, ότι δεν θα πεθάνει προτού να δει τον Μεσσία. Τότε το άγιο Πνεύμα του υπέδειξε να πάει στο Ναό». Τί σημαίνει· «Το άγιο Πνεύμα του υπέδειξε να πάει στο Ναό»; Άκουσε προσεχτικά. Ενώ ο Συμεών βρισκόταν στο σπίτι του και προσευχόταν σιωπηλά να πραγματοποιηθεί η προφητεία, ο Ιωσήφ και η Παρθένος από δική τους πρωτοβουλία σκέφτηκαν να πάνε τον μικρό Ιησού στο Ναό, για να εκτελέσουν τα καθιερωμένα για τα νήπια.

Εκείνη τη στιγμή το άγιο Πνεύμα δραστηριοποίησε την προφητεία και παρακίνησε τον Συμεών λέγοντας του· «Σήκω, γέροντα, γιατί μένεις άπραγος; Ήλθε η ώρα να πραγματοποιηθεί η προφητεία. Τρέχα γρήγορα. Έφτασε αυτός που θα σε απαλλάξει απ’ αυτήν τη ζωή. Ταρακούνησε τους κενούς τάφους. Προετοίμασε τον τάφο σου. Τακτοποίησε τις υποθέσεις του σπιτιού σου. Ήλθε αυτός που θα σε απαλλάξει απ’ αυτήν τη ζωή. Ήλθε ο Εμμανουήλ. Τρέξε στο Ναό και εκεί προφήτευσε τί θα συμβεί στο ιερό νήπιο».

Μετά από αυτά ο Συμεών ανανεωμένος με τα γρήγορα φτερά που χαρίζει η επιθυμία, ανακουφισμένος από το άγιο Πνεύμα, πρόφθασε τον Ιωσήφ και την Παρθένο στο Ναό, το παιδί που κρατούσαν όμως στην αγκαλιά δεν το πρόλαβε. Γιατί πώς θα μπορούσε να προλάβει ή πού θα μπορούσε να προλάβει τον πανταχού παρόντα;

Τον Ιωσήφ και την Παρθένο τους πρόλαβε ο Συμεών στο Ναό, όπου στάθηκε κοντά στις θύρες περιμένοντας την αποκάλυψη του αγίου Πνεύματος.
Ενώ βρισκόταν στο Ναό, έβλεπε πολλές μητέρες να εισέρχονται στο ιερό μαζί με τα βρέφη τους, για να τελέσουν τη θυσία του καθαρισμού, και ανάμεσα σ’ αυτές βρισκόταν κι αυτή που κρατούσε το μοναδικό τέκνο. Ο Συμεών στρέφοντας δεξιά κι αριστερά τα μάτια του, καθώς έβλεπε πολλές μητέρες με τη γνωστή ανθρώπινη εμφάνιση και μόνον την Παρθένο περιτριγυρισμένη από άπειρο θεϊκό φως, έτρεξε και αφού προσπέρασε όλες τις υπόλοιπες μητέρες φώναζε δυνατά σ’ όλους· «Ανοίξτε δρόμο για να φτάσω σ’ αυτόν που ποθώ, για να δω αυτόν που με γνωρίζει ήδη. Γιατί οι δούλες συναγωνίζεστε τη Δέσποινα; Γιατί προσφέρετε τα παιδιά σας στο θυσιαστήριο; Φύγετε από δω, να τα προσφέρετε πλέον σ’ αυτό το βρέφος, που είναι αρχαιότερο και από τον Αβραάμ».

Έν τω μεταξύ κρατώντας στην αγκαλιά του ο Συμεών τον Κύριο, που είχε τη μορφή νηπίου, ευλόγησε τον Ιωσήφ και τη Μαρία, τροποποίησε την προφητεία του Κυρίου λέγοντας στην Παρθένο· «Γιατί παρατηρείς Παρθένε αυτό το παιδί που είναι και δεν είναι δικό σου; Παρέμεινες βέβαια όπως ήσουν και πριν γεννήσεις. Γιατί το θηλάζεις συχνά, θέλεις να έχεις εύρωστο παιδί; Δεν χρειάζεται τροφή αυτός που χορήγησε το μάννα. Γιατί το χαϊδεύεις απαλά το μωρό και θέλεις να το κοιμίσεις; Δεν νυστάζει, δεν κοιμάται σύμφωνα με τη θεϊκή υπόσταση που κρύβεται μέσα του. Ο Προφήτης λέγει γι’ αυτό- «Δεν θα νυστάξει, ούτε θα κοιμηθεί ο Κύριος, ο οποίος περιφρουρεί τον Ισραήλ». Γιατί παρατηρείς αυτό το παιδί Παρθένε; Με τη θεϊκή δύναμη που κρύβεται μέσα του άπλωσε τον ουρανό από την μια άκρη του ορίζοντα ως την άλλη σαν πολύτιμο δερμάτινο κάλυμμα σκηνής, κρέμασε τη γη από το τίποτε, το νερό το έβαλε θεμέλιο στη γη.

Αυτό το παιδί, έξοχη Παρθένε, κατευθύνει τον ήλιο, καθοδηγεί τη σελήνη, χορηγεί τους ευνοϊκούς για τον άνθρωπο άνεμους. Αυτό το παιδί, Παρθένε, είναι ο Δεσπότης όλων των όντων, γι’ αυτό εσύ που άκουσες ότι έχει τέτοια δύναμη, απ’ αυτό το παιδί μην προσδοκάς κοσμική αλλά πνευματική ευφροσύνη. Γιατί βέβαια «Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών. Όσο για σένα, ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι».

Αυτά είπε πριν από λίγο ο Συμεών στην Παρθένο με την αποκάλυψη του αγίου Πνεύματος για τον Ιησού που φαινόταν σαν νήπιο• «Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες». Γιατί να καταστραφούν και γιατί να σωθούν; Είναι αληθινό βέβαια αυτό που λέγεται για τον Κύριο. Γιατί ο Συμεών δεν μίλησε αφ’ εαυτού του, αλλά με την αποκάλυψη του αγίου Πνεύματος είπε ό,τι είπε για τον Κύριο στην Παρθένο λέγοντας «Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες», δηλαδή θα συντελέσει στην καταστροφή των απίστων και στην ανάσταση των πιστών. Στην καταστροφή της Συναγωγής και στην ανάσταση της Εκκλησίας, στην καταστροφή των δαιμόνων και στην ανάσταση των αγίων, όπως, παραδείγματος χάριν, σώζεται ο Ματθίας και καταστρέφεται ο Ιούδας, σώζεται ο ληστής από τα δεξιά του σταυρού και καταστρέφεται αυτός που ήταν στα αριστερά, γιατί ο πρώτος έδειξε ευσέβεια, ενώ ο δεύτερος βλασφήμησε.

«Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες, θα είναι σημείο αντιλεγόμενο». Είναι αληθινά αυτά τα λόγια, γιατί έγινε σημείο αντιλεγόμενο ο Κύριος μας με τη γέννα της Παρθένου, επειδή θεωρήθηκε μέγα θαύμα το να γεννήσει παρθένος και να παραμείνει συγχρόνως παρθένος. Το ότι η Παρθένος είναι ένα μεγάλο θαύμα, άκουσε αυτό που είπε ο Ησαΐας στο βιβλίο του, όταν απευθύνθηκε στον Άχαζ· «Ζήτησε από τον Κύριο να γίνει κάποιο θαύμα είτε στα βάθη της γης είτε στα ύψη του ουρανού. Απάντησε ο Άχαζ· Δεν πρόκειται να ζητήσω τέτοιο θαύμα και να θέσω κατά κάποιο τρόπο τον Κύριο σε πειρασμό, γιατί θα σας δώσει ο ίδιος ο Κύριος σημείο, δηλαδή ένα θαύμα».

Ποιό είναι αυτό; «Να, η παρθένος θα συλλάβει». Γι’ αυτό το δεσποτικό θαύμα, ότι δηλαδή θα γεννήσει η παρθένος, που επρόκειτο στο μέλλον να αμφισβητηθεί από πολλούς με φιλόνεικη διάθεση, ο Συμεών προφήτευσε στην Παρθένο λέγοντας τί θα συμβεί στο μέλλον «Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες, θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών. Όσο για σένα, ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι».

Εξαιτίας αυτού μερικοί νόμισαν πως η μητέρα του Κυρίου θα έχει μαρτυρικό θάνατο με ξίφος, επειδή ο Συμεών είπε- «Σε σένα ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι». Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί το δίκοπο μαχαίρι που αποτελείται από χαλκό διατρυπά το σώμα, τη ψυχή όμως δεν μπορεί να την διχοτομήσει.

Γι’ αυτό μέχρι σήμερα η Παρθένος είναι αθάνατη, αφού αυτός που κατοίκησε μέσα της την μετέφερε σε περιοχές, όπου μόνο με ανάληψη μπορεί να πάει κανείς. Τί λοιπόν θέλει να πει ο Συμεών για τον θάνατο λέγοντας· «Για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών, ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι»; Με τη λέξη ρομφαία εδώ ο Συμεών εννοεί την οδύνη της Παρθένου που θα διαπεράσει την ψυχή της και εξαιτίας της οποίας επρόκειτο να πονέσει, αφού θα έβλεπε να χάνεται αυτός που ήλθε να βρει και να σώσει αυτούς που έχασαν τον δρόμο τους. Το ότι ένιωσε οδύνη, επειδή νόμισε ότι είχε χάσει τον καρπό της παρθενικής μήτρας της, δηλαδή το γιό της, το ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, όταν ο ευαγγελιστής Λουκάς είπε:

«Όταν ο Ιησούς έγινε δώδεκα χρονών». Τί συνέβη• «Όταν έγινε δώδεκα χρονών ο Ιησούς»; Η έννοια των λόγων με τη βοήθεια του ίδιου του λόγου ξεκαθαρίζει και η απορία αντιμετωπίζεται με τήν απορία. «Όταν έγινε δώδεκα χρονών». Ποιος είναι αυτός; Ο Θεός Λόγος, ο μονογενής Υιός του Θεού, αυτός που υπάρχει πριν γίνει ο κόσμος, αυτός που δημιούργησε πολύ παλαιά τον χρόνο του ορατού κόσμου, αυτός που γεννήθηκε πριν από τον χρόνο…

(Δ.Τσάμη, «Θεομητορικόν»,τ. Γ΄)

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ

Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ



Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
ΤΗΣ ΝΕΟΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ
Γεώργιος Κρίππας
Δρ. Νομικής - Συνταγματολόγος
 [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ]
 
 
...Ως γνωστόν οι νεοειδωλολάτραι ή δωδεκαθεϊσταί εμφανίζονται οπαδοί ορισμένης θρησκείας, ήτοι της των αρχαίων Ελλήνων. Όμως απαξάπαντες γνωρίζουμε, ότι η αρχαία ελληνική θρησκεία αποτελεί έναν επιστημονικώς αποδεδειγμένον μύθον. Ήδη, ως γνωρίζομεν, οι πρώτοι που ημφισβήτησαν την αξίαν του μύθου της ειδωλολατρικής θρησκείας υπήρξαν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι διετύπωσαν σοβαρωτάτας αμφιβολίας προς την αξιοπιστίαν της διηγήσεως του Ησιόδου δια την δημιουργίαν του κόσμου. Αλλά και ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης ημφισβήτησαν την αξιοπιστίαν των τοιούτων μύθων[1]. Η ειδωλολατρική θρησκεία ως γνωστόν βασίζεται εις την «θεογονίαν» του Ησιόδου (ο Ουρανός και η Γη ενώνονται και αποτελούν ζεύγος, γεννούν τους δώδεκα Τιτάνας και τρεις Κύκλωπας και τρεις Εκατόγχειρας. Ο Κρόνος διαδέχεται τον πατέρα του και νυμφεύεται την αδελφή του Ρέα, ο οποίος αποφασίζει να καταβροχθίση τα τέκνα του, η Ρέα κατορθώνει και σώζει τον υιόν του Δίαν, ο οποίος φυγαδεύε­ται εις το όρος Δίκτη και μεγαλώνει τη φροντίδι των Νυμφών και με γάλα της Αμαλθείας. Ο Ζεύς τελικώς ενηλικιώνεται και επιβάλλεται, δημιουργείται το δωδεκάθεο και εγκαθίσταται εις τον Όλυμπον κ.λπ.).
Όταν λοιπόν τον επιστημονικής αποδεδειγμένον τοιούτον μύθον κάποιοι σύγχρονοι επιδιώκουν να αναστήσουν και επιβάλουν εις τον κόσμον και εν πλήρει γνώσει, ότι πρόκειται περί μύθου, είναι σαφές ότι αναφαίνεται το κοινωνικώς επικίνδυνον των τοιούτων θεωριών. Παραθέτω ορισμένα αποσπάσματα από περιοδικόν των δωδεκαθεϊστών, προς απόδειξιν τούτου. Εις το περιοδικόν των δωδεκαθεϊστών ΔΑΥΛΟΣ (Ιανουάριος 2002), σελ. μη ηριθμημένη (τιθεμένη μεταξύ των σελίδων 15533 και 15536), παρατίθεται το εξής κείμενον υπό τον τίτλον «ΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ»:
«Μνημόνιο συνεργασίας για την Ολυμπιάδα του 2004 υπέγραψε η Εκκλησία της Ελλάδος με την Οργανωτική Επιτροπή των Αγώ­νων. Εκείνοι που κάποτε απαγόρευσαν δια της ποινής του θανάτου τους Ολυμπιακούς αγώνες, που διαβολοποίησαν τον αθλητισμό και μισούν το ανθρώπινο σώμα, σήμερα δηλώνουν πως νοιάζονται τάχα για την Ολυμπιάδα. Αυτή είναι η κατάντια της ρωμιοσύνης».
Όπως βλέπουμε εδώ η αίρεσις των δωδεκαθεϊστών δεν εμπεριέχει μόνον τον κίνδυνον τον οποίον μελετά η εγκληματολογία. Ανα­φέρει –αν το προσέξουμε- ότι: α) Η Εκκλησία της Ελλάδος διαβολοποίησε τον αθλητισμό. β) Η Εκκλησία της Ελλάδος μισεί το ανθρώπινο σώμα (όλοι γνωρίζουμε, ακόμη και οι μη έχοντες γνώσεις θεολογικάς, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θεωρεί το ανθρώπινον σώμα ως μέλος του Σώματος του Κυρίου), γ) Ότι αυτό αποτελεί κατάντια της ρωμιοσύνης.

Δίψα Θεού - Αγίου Σιλουανού


Με την ανάγνωση του Ψαλτηρίου τι μας συμβουλεύουν οι άγιοι πατέρες;

Με την ανάγνωση του Ψαλτηρίου τι μας συμβουλεύουν οι άγιοι πατέρες;
Όλοι συστήνουν όχι μόνο την τακτική ανάγνωση άλλα, αν είναι δυνατό, και την αποστήθιση του Ψαλτηρίου, επισημαίνοντας τη μεγάλη ωφέλεια της ψυχής απ' αυτό. Παραθέτω ενδεικτικά, από τις πολλές, την παραίνεση του οσίου Εφραίμ του Σύρου: «Οι Ψαλμοί να βρίσκονται πάντα στα χείλη σου. Ο Θεός, όταν Τον επικαλείσαι με τους Ψαλμούς, διώχνει μακριά σου τους δαίμονες και σε φωτίζει. Με την ανάγνωση του Ψαλτηρίου αγιάζεται η ψυχή και αγνίζεται το σώμα. Ας μάθουμε, αδερφοί, να προσευχόμαστε με τους Ψαλμούς αδιάλειπτα, και όταν βρισκόμαστε στο σπίτι και όταν βαδίζουμε στο δρόμο και όταν πέφτουμε για ύπνο και Όταν σηκωνόμαστε για δουλειά.
Το Ψαλτή¬ριο είναι η χαρά των φίλων του Θεού. Διώχνει την αργολογία, μετριάζει το γέλιο, θυμίζει την Κρίση, ανεβάζει την ψυχή στον ουρανό. Όπου λέγονται οι Ψαλμοί με κατάνυξη, εκεί είναι και ο Θεός μαζί με τους αγγέλους Του».

Η πιο εύκολη αμαρτία

Η πιο εύκολη αμαρτία



 Ξέρεις πόσο μεγάλη αμαρτία είναι να κρίνεις τον πλησίον; Παραγματικά, τι μπορεί να είναι βαρύτερο απ’ αυτό; Τι άλλο μισεί τόσο πολύ και αποστρέφεται ο Θεός σαν την κατάκριση; Όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ αυτήν.
Και όμως λένε ότι από αυτά τα μικροπράγματα φτάνει κανείς σ’ αυτό το τόσο μεγάλο κακό. Από το να δεχτεί μιά μικρή υποψία για τον πλησίον, από το να λέει: « Τι σημασία έχει αν ακούσω τι λέει αυτός ο αδελφός; Τι σημασία έχει αν πω και εγώ αυτόν τον λόγο; Τι σημασία έχει αν δω που πάει αυτός ο αδελφός ή τι πάει να κάνει αυτός ο ξένος»; Αρχίζει… ο νους να αφήνει τις δικές του αμαρτίες και ν’ απασχολείται με τη ζωή του πλησίον. Από εκεί φτάνει κανείς στην κατάκριση, στην καταλαλιά, στην εξουδένωση. Από εκεί πέφτει σ’ όσα κατακρίνει. Επειδή δεν φροντίζει για τις δικές του κακίες, επειδή δεν κλαίει, όπως είπαν οι Πατέρες, τον πεθαμένο εαυτόν του, δεν μπορεί σε τίποτα απολύτως να διορθώσει τον εαυτόν του, αλλά πάντοτε απασχολείται με τον πλησίον. Και τίποτα δεν παροργίζει τόσο το Θεό, τίποτα δεν ξεγυμνώνει τόσο τον άνθρωπο και δεν τον οδηγεί στην εγκατάλειψη, όσο η καταλαλιά, η κατάκριση και η εξουδένωση του πλησίον.

Γιατί άλλο πράγμα είναι η καταλαλιά και άλλο η κατάκριση και άλλο η εξουδένωση.