Αντιθέσεις: Ιουλίου 2020

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2020

Ορθοδοξία θεραπευτήριο ψυχών…

Ορθοδοξία θεραπευτήριο ψυχών…
«Ὁ Λύχνος τοῦ σώματος ἐστίν ὁ ὀφθαλμός»

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἀναφέρεται στήν ἐπί τοῦ Ὅρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Ἀναφέρεται στόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς. Ποιός εἶναι ὁ ὀφθαλμός τῆς ψυχῆς; «Τό λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι τά μάτια. Ἄν λοιπόν τά μάτια εἶναι γερά, ὅλο το σῶμα σου θά εἶναι στό φῶς. Ἄν ὅμως τά μάτια σου εἶναι χαλασμένα, ὅλο το σῶμα σου θά εἶναι στό σκοτάδι».
Ἄρα, ὅπως ἀκριβῶς ὑπάρχει ἡ σωματική ὅραση, ὅπου μέ τά μάτια προσλαμβάνουμε τόν κόσμο καί βλέπουμε πού βαδίζουμε, ἔτσι ὑπάρχει καί ἕνας ἐσωτερικός, πνευματικός ὀφθαλμός. Μέ τά μάτια τοῦ σώματος βλέπουμε τόν ἐξωτερικό κόσμο ἀκριβῶς, ὅπως τόν βλέπουν τά ὑπόλοιπα ἔμβια ὄντα, γιά παράδειγμα οἱ μέλισσες ἤ τά κουνούπια. Ὅμως, μόνο ὁ ἄνθρωπος διαθέτει πνευματική ὅραση, χάρη στήν ὁποία προσλαμβάνει τήν οὐσία καί τό νόημα τοῦ κόσμου. Οἱ μέλισσες καί τά ἄλλα ἔμβια ὄντα τή στεροῦνται.

Αὐτός ὁ πνευματικός ὀφθαλμός εἶναι ἡ καρδιά: «Μακάριοι οἱ καθαροί τή καρδία, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ.5:8). «Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν τήν καρδιά τούς καθαρή ἀπό κάθε μολυσμό ἁμαρτίας, διότι αὐτοί θά δοῦν τό Θεό». Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς ἔγκειται στήν ἐκδίωξη τῆς ἁμαρτίας ἀπό μέσα της. Ὁ διάβολος φυτεύει τό κακό στό μυαλό καί τήν καρδιά μας, φυτεύει σκέψεις ἁμαρτωλές. Ἄν τίς διώξουμε, θά κρατήσουμε τήν καρδιά μᾶς καθαρή.
Κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη: «Δέν μπορεῖ νά βλάψει τόν ἄνθρωπο, ὁ διάβολος. Μπορεῖ νά τοῦ βάλει στό νοῦ μιά ἁμαρτωλή ἰδέα, καί, μόνο ὅταν ὁ ἄνθρωπος συγκατατεθεῖ, νά τόν ὁδηγήσει στήν πτώση».
Ἄν ὅμως ὁ διάβολος μᾶς βρεῖ βοηθούς του, ἄν ἐγλωβιστοῦμε στίς ἁμαρτωλές σκέψεις καί τίς καλλιεργήσουμε, ἄν τίς ἀναζωπυρώσουμε καί τίς ἀναβαθμίσουμε σέ ἁμαρτωλές πράξεις, τότε ὑπεύθυνοι εἴμαστε ἐμεῖς.
Ὅταν, λοιπόν, ὁ λύχνος τοῦ σώματος, δηλαδή ὁ νοῦς, εἶναι καθαρός καί δέν εἶναι ὑποταγμένος στή δουλεία τῶν κτισμάτων, τότε ὅλο το σῶμα, ὅλη ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι φῶς. Ὅταν ὁ νοῦς ἐγκαταλείψει τό Θεό , τότε σκοτίζεται καί προσκολλᾶται στήν ἁμαρτία καί ὁ ἄνθρωπος λόγω τῆς τρεπτότητάς του ὁδηγεῖται στό θάνατο τῆς ψυχῆς. Γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο κατά τούς Πατέρες ὁ νοῦς νά εἶναι σέ ἐπιφυλακή, σέ ἐγρήγορση. Ὁ νοῦς εἶναι ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς.
Συμβαίνει μερικές φορές, ὅσοι δέν πιστεύουν στό Θεό, νά μᾶς προκαλοῦν, λέγοντας: «Δεῖξε μου τό Θεό καί θά πιστέψω». Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι τά μάτια μέσα ἀπό τά ὁποῖα μπορεῖ κάποιος νά δεῖ τό Θεό εἶναι ἡ καρδιά του. Πόσο ρυπαρή νά ‘ναί ἄραγε ἡ καρδιά ὅλων μας, πόσο σκοτινιασμένη ἀπό τήν ἁμαρτία, ὥστε ὁ Παντοδύναμος Θεός νά μή μπορεῖ νά καθρεφτιστεῖ πάνω της.
Τά ἔργα μᾶς εἶναι αὐτά πού θά μᾶς φέρουν κοντά στό Θεό καί θά μᾶς ὁδηγήσουν σέ αἰώνια ζωή καί κοινωνία μαζί Του καί τήν Ἐκκλησία Του.

Ἀπαραίτητη εἶναι ἡ προσευχή γιά τό Χριστιανό καί κυρίως ἡ νοερά προσευχή, ἡ Εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ». Ἡ εὐχή ἐπαναφέρει τόν σωστό προσανατολισμό στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ προσευχή, εἶναι ἀναγκαία τροφή τῆς ψυχῆς καί ὁδηγεῖ στήν κάθαρσή της καί τό φωτισμό τοῦ νοῦ.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι θεραπευτήριο καί διαθέτει, μέ τό θεσμό τοῦ Πνευματικοῦ Πατέρα, τό μυστήριο τῆς μετανοίας-ἐξομολόγησης καί τή Θεία Εὐχαριστία, τά μέσα γιά τή θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος, ὅπου πραγματοποιεῖται ὁ σκοπός τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ἡ Θέωση. Στήν Ἐκκλησία, πού εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τή λύτρωση, τό νόημα τῆς ζωῆς, τή δικαίωση τῆς ὕπαρξής του κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Μακάρι στήν οὐράνια Βασιλεία νά βρεθοῦμε ἐκ δεξιῶν Του!

π. Βύρων Λάππας
Κυριακή Γ ́Ματθαίου (7-7-2019)

Το καλό δοκιμάζεται από το κακό – Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα

Το καλό δοκιμάζεται από το κακό – Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα
Σε κάποια μοναχή ο Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα είπε τα ακόλουθα: «Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου σε ενοχλούν και δεν μπορείς να εύρεις την ειρήνη της ψυχής σου, θυμήσου τα εξής:

1. Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου που θέλεις να διορθώσεις σε ενοχλούν, σε εκνευρίζουν και χάνεις την ειρήνη σου, τότε αμαρτάνεις και εσύ. Η αμαρτία δεν διορθώνεται με την αμαρτία, αλλά με την ταπείνωση.
2. Ο ζήλος που θέλει να καταστρέψει όλα τα κακά είναι από μόνος του ένα μεγάλο κακό.

3. Μέσα στο μάτι σου υπάρχει ένα μεγάλο δοκάρι και εσύ προσέχεις το κάρφος στο μάτι του αδελφού σου.
4. Υπάρχουν ατέλειες που είναι αναπόφευκτες και άλλες που μπορεί να είναι ευεργετικές. Το καλό δοκιμάζεται από το κακό.
5. Το παράδειγμα της μακροθυμίας του Θεού πρέπει να χαλιναγωγήσει την ανυπομονησία μας, που μας στερεί την ειρήνη.
6. Το παράδειγμα του Ίδιου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας φανερώνει με πόση ταπείνωση και καρτερία πρέπει να υπομένουμε την ανθρώπινη αμαρτία. Αν δεν έχουμε κάποια θέση ευθύνης έναντι των άλλων, πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αμαρτία τους με εμπάθεια.
7. Κάθε άνθρωπος καταδικάζει εκείνες τις αμαρτίες των άλλων, για τις οποίες κατηγορείται ο ίδιος.
8. Για τις πράξεις των άλλων δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να μας ηρεμεί περισσότερο όσο η σιωπή, η προσευχή και η αγάπη».

Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα

Ο νους να μην περισπάται από την προσευχή:

Η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στο Θεό Παρασκευή Σπυρίδου

Η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στο Θεό Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου
Πολέμησε για να νικήσεις την ολοκληρωτική ελπίδα στο Θεό

Είναι πολύ αναγκαίο σε αυτόν τον πόλεμο, το να μην εμπιστευώμαστε τον εαυτόν μας, όπως είπαμε· παρόλα αυτά, εαν απελπισθούμε μόνο, δηλαδή, εάν αποβάλουμε, μόνον κάθε πεποίθησι του εαυτού μας, βέβαια, ή τραπούμε σε φυγή, ή θα νικηθούμε, και θα κυριευθούμε από τούς εχθρούς. Γι’ αυτό, κοντά στη ολοκληρωτική απάρνησι τού εαυτού μας, χρειάζεται ακόμη και η πλήρης ελπίδα και εμπιστοσύνη στο Θεό, ελπίζοντας δηλαδή από αυτόν μόνο κάθε καλόν και κάθε βοήθεια και νίκη.

Γιατί, καθώς από τον εαυτό μας, όπου είμαστε το τίποτα, τίποτα άλλο δεν περιμένουμε, παρά γκρεμίσματα και πτώσεις, για τα οποία και πρέπει να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας τελείως, κατά αυτό τον τρόπο θα απολαύσουμε οπωσδήποτε από τον Θεόν κάθε νίκη, αμέσως μόλις οπλίσουμε την καρδιά μας με μίαν ζωντανή ελπίδα σε αυτόν, ότι θα λάβουμε την βοήθειά του σύμφωνα με εκείνο το ψαλμικό «σ’ αυτόν έλπισε η καρδιά μου και βοηθήθηκα» (Ψαλμ. 27,9).

Αυτήν την ελπίδα, μαζί και βοήθεια, μπορούμε να πετύχουμε για τέσσερις λόγους.

α) Γιατί την ζητάμε από ένα Θεό, ο οποίος με το να είναι Παντοδύναμος, ό,τι θέλει μπορεί να το κάνη και στη συνέχεια μπορεί να βοηθήση και μάς.

β) Γιατί, την ζητάμε από ένα Θεό ο οποίος, όντας άπειρα σοφός, όλα, τα πάντα γνωρίζει με πλήρη τελειότητα, και επομένως γνωρίζει όλο εκείνο πού ταιριάζει στη σωτηρία μας.
γ) Γιατί ζητάμε αυτή την βοήθεια, από ένα Θεό, ο οποίος, για να είναι ατέλειωτα αγαθός, με μία αγάπη και θέλησι πού δεν περιγράφεται, είναι πάντα έτοιμος για να δώση απο ώρα σε ώρα, και από στιγμή σε στιγμή, όλη τη βοήθεια πού μάς χρειάζεται, για την πνευματική και ολοκληρωτική νίκη τού εαυτού μας, αμέσως όταν τρέξουμε στην αγκαλιά του με σταθερή ελπίδα.

Και πώς είναι δυνατόν, ο κάλος εκείνος Ποιμένας μας, πού έτρεχε τριαντατρία χρόνια αναζητώντας το χαμένο πρόβατο, με τόσο δυνατές φωνές, πού βράχνιασε ο λάρυγκας, πού περπάτησε δρόμο τόσο κοπιαστικό και ακανθώδη, πού έχυσε όλο του το αίμα και έδωσε τη ζωή, πώς είναι δυνατόν, λέω, τώρα πού αυτό το πρόβατο ακολουθεί πίσω του, και με επιθυμία φωνάζει, και τον παρακαλεί, να μη γυρίση σε αυτό τούς οφθαλμούς του;

Πώς μπορεί να μην το ακούση; και να μην το βάλη στους θείους του ώμους, κάνοντας γιορτή με όλους τούς Αγγέλους τού ουρανού; και αν ο Θεός μας δεν παύει από το να γυρεύη με μεγάλη επιμέλεια και αγάπη, να βρη κατά την ευαγγελική παραβολή, τη χαμένη δραχμή, τον τυφλό και κωφό αμαρτωλό, πώς γίνεται τώρα να εγκαταλείψη αυτόν, πού σαν χαμένο πρόβατο, φωνάζει και καλεί τον δικό του Ποιμένα; και ποιος θα πιστέψη ποτέ, πώς ο Θεός, πού χτυπάει πάντα την καρδιά τού ανθρώπου, επιθυμώντας να μπη μέσα και να δειπνήση, σύμφωνα με την ιερή Αποκάλυψι (1), δίνοντας σε αυτόν τα χαρίσματά του, ότι, όταν τού ανοίγη την καρδιά ο άνθρωπος και τον προσκαλή, αυτός θα έπρεπε να κάνη με την θέλησί του τον κωφό και να μη θέλη να μπη;

Ο δ’ τρόπος για ν’ απόκτηση κάποιος αυτήν την στο Θεόν ελπίδα και βοήθεια, είναι το να τρέξη με την μνήμη του στην αλήθεια των θείων Γραφών, οι οποίες, σε τόσα μέρη ας δείχνουν φανερά, ότι δεν έμεινε πότε ντροπιασμένος και αβοήθητος, όποιος έλπισε στον Θεό. «Κοιτάξτε τις αρχαίες γενεές και στοχασθήτε· ποιος εμπιστεύθηκε στον Κύριο και καταντροπιάσθηκε;» (Σειραχ 2,9) (2).

Με τα τέσσαρα λοιπόν αυτά όπλα οπλίσου, αδελφέ μου. Και άρχισε το έργο, και πολέμησε για να νικήσης· και βέβαια από αυτά θα αποκτήσης, όχι μόνον την ολοκληρωτική ελπίδα στον Θεό, αλλά και την ολοκληρωτική απελπισία στον εαυτό σου, για την οποία δεν παραλείπω να σού υπενθυμίσω και σε αυτό το κεφάλαιο, ότι έχεις πολλή ανάγκη από την γνώσι της· επειδή, στον άνθρωπο είναι τόσον πολύ προσκολλημένη η εμπιστοσύνη στον εαυτό του, ότι είναι κατά κάποιον τρόπο κάτι και τόσο λεπτή, πού σχεδόν πάντα ζη κρυφά μέσα στην καρδιά μας, και μάς φαίνεται πώς δεν έχομε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και έχομε ελπίδα στο Θεό.
Οπότε, για να φεύγης εσύ, όσο μπορείς, αυτή την μάταιη ὑπόληψι, και να εργάζεσαι με την έλλειψι εμπιστοσύνης στον εαυτό σου και με την ελπίδα στο Θεό, είναι ανάγκη να προπορεύεται η σκέψις της αδυναμίας σου, πιο πριν από την σκέψη της παντοδυναμίας τού Θεού, και πάλι αυτές οι δυο μαζί να προπορεύωνται πριν από κάθε μας πράξι.

1. Τα λόγια της Αποκαλύψεως είναι αυτά: «Να, στέκομαι μπροστά στην πόρτα και κτυπώ. Αν κάποιος ακούση την φωνή μου και μού ανοίξη την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου» (3, 20).
2. Για αυτό και ο βασιλεύς Αύγαρος, αφού αναστήλωσε την αχειροποίητη εικόνα τού Κυρίου μας, πάνω στην Πόρτα της πόλης Έδεσσα, έγραψε και αυτά τα λόγια σε αυτή «Χριστέ ο Θεός, ο εις σε ελπίζων, ουκ αποτυγχάνει ποτέ» (από τον Συναξαριστή της ις’ τού Αυγούστου).

«Αόρατος Πόλεμος»
Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη, Κεφάλαιο Γ, Μέρος 1ο

Η ολοκληρωτική ελπίδα στον Θεό Παρασκευή Σπυρίδου «Αόρατος Πόλεμος» Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη Κεφάλαιο Δ, Μέρος 1ο

Η ολοκληρωτική ελπίδα στον Θεό

Πως μπορεί να γνωρίσει κάποιος εάν εργάζεται με την μη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και με την ολοκληρωτική ελπίδα στον Θεό

Πολλές φορές νομίζουν μερικοί αυθάδεις ότι δεν έχουν κανένα θάρρος στον εαυτό τους και ότι όλη τους την ελπίδα και πεποίθησι, την έχουν στον Θεό· όμως δεν είναι έτσι· και γι αυτό βεβαιώνονται από το αποτέλεσμα που έρχεται σε αυτούς από τον ξεπεσμό τους, όταν συμβή. Γιατί αν ίσως αυτοί λυπούνται στον ξεπεσμό τους και, κατά κάποιο τρόπο, απελπίζονται και νομίζουν ότι μπορούν στο εξής να κάνουν καλό, αυτό είναι σίγουρο σημείο, ότι και προ του ξεπεσμού τους πίστευαν στον εαυτό τους και όχι στον Θεό.

Και εάν η λύπη και η απελπισία τους είναι μεγάλη, είναι ολοφάνερο ότι και πολύ πίστευαν στον εαυτό τους και λίγο στο Θεό, γιατί όποιος δεν εμπιστεύεται πολύ στον εαυτό του και ελπίζει στο Θεό, όταν ξεπέσει, δεν απορεί τόσο πολύ, ούτε λυπάται υπερβολικά, εφόσον γνωρίζει, ότι αυτό του συμβαίνει για την αδυναμία του εαυτού του και για την λίγη ελπίδα που έχει στον Θεό μάλιστα τότε απιστεί περισσότερο στον εαυτό του και με περισσότερη ταπείνωσι ελπίζει στο Θεό και μισώντας περισσότερο από κάθε άλλον τα άτακτα πάθη, που είναι η αιτία του ξεπεσμού του, με ένα μεγάλο πόνο ήσυχο και ειρηνικό, για τη λύπη του Θεού, αποκτά βέβαια την απιστία στον εαυτό του, καταδιώκει όμως τους εχθρούς του μέχρι θανάτου με μεγαλύτερη γενναιότητα και αποφασιστικότητα.

Αυτά που είπα, επιθυμώ να τα σκεφθούν μερικοί, που νομίζουν πως είναι ενάρετοι και πνευματικοί, οι οποίοι, όταν πέσουν σε κανένα ελάττωμα, δεν μπορούν, ούτε θέλουν να ειρηνεύσουν και μερικές φορές θέλοντας να ελευθερωθούν από την πολλή λύπη και την ενόχλησι, που τους συμβαίνει από την αγάπη του εαυτού τους, τρέχουν αμέσως γι αυτό και μόνο στον πνευματικό πατέρα, στον οποίον έπρεπε κυρίως να πηγαίνουν για να ξεπλυθούν από την μόλυνσι της αμαρτίας και να λάβουν δύναμι κατά του εαυτού τους, με το αγιώτατο μυστήριο της μετανοίας και της εξομολογήσεως.

«Αόρατος Πόλεμος»
Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη
Κεφάλαιο Δ, Μέρος 1ο

Τι πρέπει να κάνουμε, όταν είμαστε πληγωμένοι; Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Αόρατος Πόλεμος

Να μην απελπίζεται κανένας, ουδέποτε, για οτιδήποτε είμαστε πληγωμένοι

Τι πρέπει να κάνουμε, όταν είμαστε πληγωμένοι;
Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμιά φορά με τη θέλησή σου μη δειλιάσεις· ούτε να ταραχθείς γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στον Θεό, μίλησε έτσι: «Βλέπε, Κύριέ μου· έκανα τέτοια πράγματα, σαν τέτοιος που είμαι· ούτε ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτε άλλο από εμένα τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα».

Και ευχαρίστησέ τον και αγάπησέ τον περισσότερο παρά ποτέ, θαυμάζοντας την τόσο μεγάλη ευσπλαχνία του, διότι μολονότι λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί του χέρι και σε βοηθάει, για να μη ξαναπέσεις στην αμαρτία· τελευταία, πες με μεγάλο θάρρος στη μεγάλη ευσπλαχνία του: «Εσύ, Κύριέ μου, συγχώρησέ με και μην επιτρέψεις στο εξής να ζω χωρισμένος από σένα, ούτε να απομακρυνθώ ποτέ, ούτε να σε λυπήσω πλέον».

Και κάνοντας έτσι, μη σκεφτείς αν σε συγχώρεσε, διότι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά υπερηφάνεια, ενόχληση του νου, χάσιμο του καιρού και απάτη του διαβόλου, χρωματισμένη με διάφορες καλές προφάσεις. Γι’ αυτό, αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερο στα ελεήμονα χέρια του Θεού, ακολούθησε την άσκησή σου, σαν να μην είχες πέσει. Και αν συμβεί εξ’ αιτίας της αδυναμίας σου να αμαρτήσεις πολλές φορές την ημέρα, κάνε αυτό που σου είπα όλες τις φορές, όχι με μικρότερη ελπίδα στον Θεό. Και κατηγορώντας περισσότερο τον εαυτό σου και μισώντας την αμαρτία περισσότερο, αγωνίσου να ζεις με μεγαλύτερη προφύλαξη.

Αυτή η εκγύμναση δεν αρέσει στον διάβολο· γιατί βλέπει πως αρέσει πολύ στον Θεό, επειδή και μένει ντροπιασμένος ο αντίπαλος, βλέποντας ότι νικήθηκε από εκείνον, που αυτός είχε πριν νικήσει. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί διαφορετικούς τρόπους για να μας εμποδίσει, να μην το κάνουμε. Και πολλές φορές πετυχαίνει το σκοπό του εξ’ αιτίας της αμέλειάς μας και της μικρής φροντίδας που έχουμε στον εαυτό μας.

Ο τρόπος λοιπόν, για να αποκτήσεις την ειρήνη, είναι ο εξής· να ξεχάσεις τελείως την πτώση και την αμαρτία σου και να παραδοθείς στη σκέψη της μεγάλης αγαθότητας του Θεού· και ότι, αυτός μένει πολύ πρόθυμος και επιθυμεί να συγχωρέσει κάθε αμαρτία, όσο και αν είναι βαριά, προσκαλώντας τον αμαρτωλό με διάφορους τρόπους και μέσα από διάφορους δρόμους, για να έλθει σε συναίσθηση και να ενωθεί μαζί του σε αυτήν τη ζωή με την χάρι του· στην δε άλλη να τον αγιάσει με τη δόξα του και να τον κάνει αιώνια μακάριο. Κατόπιν, όταν έλθει η ώρα της εξομολογήσεως, την οποία σε προτρέπω να κάνεις πολύ συχνά, θυμήσου όλες σου τις αμαρτίες, και με νέο πόνο και λύπη, φανέρωσέ τες όλες στον Πνευματικό σου και κάνε με προθυμία τον κανόνα που θα σου ορίσει.

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Αόρατος Πόλεμος

Πως αποδεικνύεται, ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πίστη;

Πως αποδεικνύεται, ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πίστη;
Αν σε ρωτήσει κάποιος:

– Πως αποδεικνύεται, ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πιστη.
Τί θα τον απαντήσεις;

Θα του πεις ότι:
α) το Άγιο Φως δίδεται θαυματουργικός μόνο στους Ορθοδόξους και σε κανέναν ετερόδοξο ή αλλόδοξο!
β) μόνο ο Ορθόδοξος παπάς εκβάλλει δαιμόνια από έναν δαιμονισμένο! Στους ετερόδοξους και αλλόδοξους κληρικούς, ο δαίμονας αδιαφορεί…
γ) μόνος ο τάφος του Χριστού είναι κενός. Κανένας άλλος τάφος αρχηγού θρησκείας, δεν είναι κενός. Ο κενός τάφος του Χριστού, είναι μια απόδειξη της Αναστάσεως και της ορθής πίστεώς μας.
δ) μόνο στην Ορθοδοξία συναντάς Άγια λείψανα. Όλοι οι ιατροί του κόσμου, που εξέτασαν Άγια λείψανα (άλλα ήταν άφθορα και άλλα ευωδίαζαν), σήκωσαν όλοι τους ψηλά τα χέρια, μη μπορώντας να εξηγήσουν επιστημονικά τα ευρήματά τους.
ε) μόνο στην Ορθοδοξία θα συναντήσεις θαυματουργικές εικόνες με πάμπολλα θαύματα π.χ. η εικόνα της Παναγίας της Μαλεβής, που εκκρίνει μύρο, θεράπευσε πολλούς ανθρώπους.
στ) μόνο ο Ορθόδοξος παπάς διαβάζοντας ειδική ευχή, αγιάζει το νερό και κάνει το κάνει Αγιασμό. Μάλιστα ο αγιασμός δεν χαλάει το νερό ποτέ, όσοι αιώνες και να περάσουν!!!

† Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

+ Τί θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες; Δεν υποτασσόμεθα στο Χριστό με αγάπη και μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει. Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις. Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχει πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζει μέσα στο άγχος. Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό, δημιουργεί το άγχος. ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

+ Το άγχος πάλι πολύ κακό, παθαίνεις καρκίνο, καρδιά... ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

+ Αυτοί που δεν έχουν μέσα τους τον Χριστό, είναι γεμάτοι από άγχος. Όταν όμως ο άνθρωπος συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η Θεία παρηγοριά και θεραπεύεται. Και όταν ελευθερωθεί ο άνθρωπος από το άγχος τότε αναπαύονται κοντά του κάθε είδους άνθρωποι. Για τίποτε να μην έχετε άγχος. Το άγχος είναι του διαβόλου, είναι ολιγοπιστία Όταν βλέπετε άγχος, να ξέρετε, ότι εκεί έχει βάλει την ουρά του το ταγκαλάκι. Όταν νιώθουμε στον αγώνα μας άγχος, να ξέρουμε, ότι δεν κινούμαστε στον χώρο του Θεού. Ο Θεός δεν είναι τύραννος να μας πνίγει. ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Από τη στιγμή που αγχωνόμαστε και αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβει! Πρέπει να απλοποιήσουμε την ζωή μας, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, για να ελευθερωθούμε από το άγχος. Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή και προχωρούν στην πολυτέλεια, στην καλοπέραση και στην κοσμική ευτυχία, αυξάνουν και το ανθρώπινο άγχος. Η πολυτέλεια κουράζει. Είναι μερικοί που συνέχεια θέλουν να αλλάζουν έπιπλα κλπ. Τρέχουν μετά να βγάλουν περισσότερα χρήματα και έτσι γεμίζουν άγχος. ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Η αγωνία στην γωνία... ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Μην έχετε άγχος και μην αρχίσετε να λέτε «τί θα φάμε;» ή «τί θα πιούμε;» ή «τί θα φορέσουμε;» επειδή για όλα αυτά αγωνιούν οι άπιστοι μόνο (Ματθ. 6, 31-32). ~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ~

+ Μην αγωνιάς για τίποτε, αφού ο Κύριος σου είναι παρών στη ζωή σου. Η αγκάλη Του σε περιβάλλει από παντού. Βρίσκεται, όχι μονάχα γύρω σου, αλλά μέσα σου, γνωρίζοντας όλους τους λογισμούς τις ανάγκες και τους πόθους σου. ~ Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ~

+ Τα συνηθισμένα μέσα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι της εποχής μας, για να διώξουν μακριά το άγχος τους είναι οι διασκεδάσεις, τα χαρτιά, οι χοροί και τα θέατρα. Τέτοια μέσα όμως, αυξάνουν ακόμα περισσότερο το άγχος και την ταραχή της καρδιάς τους. Αν αντίθετα, στρέψουν τα μάτια τους στο Θεό, τότε ξαλαφρώνει η καρδιά τους και βλέπουν καθαρά το φορτίο που πριν τους βάραινε και δεν το καταλάβαιναν... ~ Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ~

+ Πρέπει να απλοποιήσουμε τη ζωή μας, για να μειώσουμε τους λογισμούς μας. Όσο όμως δεν το κάνουμε αυτό, θα μας περιτριγυρίζουν επικίνδυνοι και πονηροί λογισμοί, οι οποίοι θα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και θα προκαλούν το αίσθημα του άγχους. Το άγχος καταπολεμείται με την πίστη και την ελπίδα στο Θεό. Είναι εγκληματικό το λάθος που κάνουν οι ιατροί, να αντιμετωπίζουν το άγχος με φάρμακα. Το άγχος είναι πνευματικό πρόβλημα και όχι σωματικό (υλικό) και επομένως ''χαπάκι'' θέλει η ψυχή και όχι το σώμα. Κάνοντας λάθος διάγνωση του προβλήματος, οι ιατροί όχι μόνο δεν θεραπεύουν, αλλά και καταδικάζουν τον αγχωτικό άνθρωπο. ~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα ~

+ Ο άνθρωπος έχει άγχος, γιατί έχει καταργήσει τον Θεό και έχει θεοποιήσει τον εαυτόν του. ~ π. Βαρνάβας Γιάγκου ~

+ Αν φοβάμαι και αγωνιώ, τότε κατασυκοφαντώ τον Θεό. ~ π. Βαρνάβας Γιάγκου ~

+ Πόσο πόνο μας έχουν προκαλέσει τα κακά, που δεν συνέβησαν ποτέ! ~Τζέφερσον ~

+ Όσοι δεν ξέρουν να καταπολεμούν το άγχος, πεθαίνουν νέοι. ~ Καρρέλ ~

+ Άγχος σημαίνει, τα φόρτωσα όλα στον εαυτό μου και τίποτε στο Θεό.

+ Η αρχή του άγχους, σημαίνει το τέλος της πίστης. Η αρχή της πίστης, σημαίνει το τέλος του άγχους.

+ Όσο λιγότερο αγωνιάς για ένα ζήτημά σου, τόσο καλύτερα τα καταφέρνεις να βρεις μια λύση γι'αυτό.

+ Μιας μέρας άγχος, είναι περισσότερο εξαντλητικό για τον άνθρωπο, από μιας εβδομάδας εργασία.

+ Βούλιαξαν τα καράβια σου;

+ Κάθεται πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
55) Τί είναι το άγχος;

Κάποτε πήρα μια μεγάλη ποσότητα καραμέλες και πήγα σ' ένα ορφανοτροφείο. Μοίρασα τις καραμέλες στα ορφανά παιδιά, αλλά έβλεπα βαθιά μέσα στις ψυχές τους, που ήταν πιασμένες, μαζεμένες και έτσι τα παιδιά δεν είχαν την άνεση να χαμογελάσουν. Έφυγα από εκεί και πήγα να πάρω το λεωφορείο.

Όταν μπήκα στο λεωφορείο, είδα κάποιους επιβάτες να τσακώνονται μεταξύ τους: «Σήκω από εδώ... κάθισε πιο πέρα... μάζεψε τα πόδια σου...» κ.ο.κ.. Φώναζαν ο ένας στον άλλο, διαπληκτίζονταν ο ένας με τον άλλο. Σκέφτηκα τότε: «Εκείνα τα παιδιά, στο ορφανοτροφείο, ορφανά από τον επίγειο πατέρα τους· αυτοί εδώ, τα μεγάλα αυτά παιδιά, ορφανά και αυτά από τον Ουράνιο Πατέρα τους». Λόγω αυτής της ορφάνιας, που έχει ο κόσμος σε σχέση με τον Θεό, ο οποίος είναι η χαρά, δεν ξέρει τί κάνει και παραφέρεται.

Αν ο άνθρωπος μπει στην γραμμή του Θεού και της Εκκλησίας και γνωρίσει τον Πατέρα του τον Ουράνιο, τότε δεν θα συμπεριφέρεται πλέον ως ορφανός και θα έχει μόνιμα τη χαρά. Το άγχος τί είναι; Είναι, ακριβώς, αυτή η ορφάνια από τον Ουράνιο Πατέρα.

~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

Περί αγανάκτησης

+ Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν πάει με αγανάκτηση να υπερασπίσει τον εαυτό του για ένα ατομικό του θέμα, αυτό είναι καθαρά εγωιστικό, είναι ενέργεια του πειρασμού. Δέχεται επιδράσεις δαιμονικές εξωτερικές. Αν κάποιον τον αδικούν ή τον κοροϊδεύουν, αυτόν πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζονται, για το δίκιο, όχι για προσωπικό τους συμφέρον. Δεν ταιριάζει να μαλώνεις για τον εαυτό σου. Άλλο το να αντίδρασεις, για να υπερασπιστείς σοβαρά πνευματικά θέματα, θέματα που

+ Και προσέφερον αυτώ παιδία, ίνα αυτών άψηται· οι δε μαθηταί επετίμων τοις προσφέρουσιν. Ιδών δε ο Ιησούς ηγανάκτησε και είπεν αυτοίς· άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με, και μη κωλύετε αυτά· των γαρ τοιούτων έστιν η βασιλεία του Θεού. [Έφεραν στον Κύριο μερικά παιδιά για να τους δώσει την ευλογία Του, οι μαθητές όμως έκαναν αυστηρές συστάσεις σ' αυτούς που τα έφεραν (διότι θεώρησαν, ότι ο Κύριος είχε άλλα σοβαρότερα να κάνει). Βλέποντας λοιπόν ο Ιησούς αυτό, αγανάκτησε και είπε στους μαθητές του: ''Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σ' Εμένα. Μην τα εμποδίζετε, διότι η Βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους, που είναι σαν και αυτά''.] ~ Κατά Μάρκον 10,13-14 ~

+ Υπάρχει δηλαδή και δικαία, Θεία αγανάκτηση και μόνο αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο. Ο Μωϋσής, όταν είδε τον λαό να θυσιάζει στο χρυσό μοσχάρι, αγανάκτησε και πέταξε κάτω τις πλάκες με τις εντολές που του έδωσε ο Θεός και έσπασαν. ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν πάει με αγανάκτηση να υπερασπίσει τον εαυτό του για ένα ατομικό του θέμα, αυτό είναι καθαρά εγωιστικό, είναι ενέργεια του πειρασμού. Δέχεται επιδράσεις δαιμονικές εξωτερικές. Αν κάποιον τον αδικούν ή τον κοροϊδεύουν, αυτόν πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζονται, για το δίκιο, όχι για προσωπικό τους συμφέρον. Δεν ταιριάζει να μαλώνεις για τον εαυτό σου. Άλλο το να αντίδρασεις, για να υπερασπιστείς σοβαρά πνευματικά θέματα, θέματα που αφορούν την πίστη μας, την Ορθοδοξία, αυτό είναι καθήκον σου! Όταν σκέφτεσαι τους άλλους και αντιδράς, για να τους βοηθήσεις, τότε αυτό είναι καθαρό, γιατί γίνεται από αγάπη. Δεν έχει κακία μέσα του, ούτε κάνει κακό στον άλλον. ''Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε'' (Ψαλμοί 4,5), δεν λέει ο Δαβίδ; ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Να ξέρετε, ότι όχι μόνο η κατάρα των γονέων πιάνει πολύ, αλλά και η αγανάκτησή τους. Ο γονέας μόνο να αγανακτήσει με το παιδί του, το παιδί δεν βλέπει άσπρη μέρα. Η ζωή του είναι όλο βάσανα. Ταλαιπωρείται πολύ σ' αυτήν τη ζωή, αλλά ξελαφρώνει στην άλλη, γιατί ξοφλάει εδώ μερικά... ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Να μην αγανακτούμε με εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθεοι, διώκτες κ.λπ. Η αγανάκτηση κάνει κακό. Τα λόγια τους, την κακία τους να μισήσουμε, ούτε να αγανακτούμε εναντίον του. Να προσευχηθούμε γι' αυτόν. Ο Χριστιανός έχεις αγάπη και φέρεται ανάλογα. ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

+ Όταν κάποιος σας ενοχλεί, η αγανάκτηση είναι αδικαιολόγητη, καθώς γεννιέται από τον εγωισμό. Τότε ο ο εχθρός είναι κοντά σας. Και κερδίζει... Η αγανάκτηση και ο θυμός επιτρέπονται μόνο, όταν στρέφονται εναντίον των κακών λογισμών και επιθυμιών. ~ Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος ~

αφορούν την πίστη μας, την Ορθοδοξία, αυτό είναι καθήκον σου! Όταν σκέφτεσαι τους άλλους και αντιδράς, για να τους βοηθήσεις, τότε αυτό είναι καθαρό, γιατί γίνεται από αγάπη. Δεν έχει κακία μέσα του, ούτε κάνει κακό στον άλλον. ''Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε'' (Ψαλμοί 4,5), δεν λέει ο Δαβίδ; ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Να ξέρετε, ότι όχι μόνο η κατάρα των γονέων πιάνει πολύ, αλλά και η αγανάκτησή τους. Ο γονέας μόνο να αγανακτήσει με το παιδί του, το παιδί δεν βλέπει άσπρη μέρα. Η ζωή του είναι όλο βάσανα. Ταλαιπωρείται πολύ σ' αυτήν τη ζωή, αλλά ξελαφρώνει στην άλλη, γιατί ξοφλάει εδώ μερικά... ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Να μην αγανακτούμε με εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθεοι, διώκτες κ.λπ. Η αγανάκτηση κάνει κακό. Τα λόγια τους, την κακία τους να μισήσουμε, ούτε να αγανακτούμε εναντίον του. Να προσευχηθούμε γι' αυτόν. Ο Χριστιανός έχεις αγάπη και φέρεται ανάλογα. ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

+ Όταν κάποιος σας ενοχλεί, η αγανάκτηση είναι αδικαιολόγητη, καθώς γεννιέται από τον εγωισμό. Τότε ο ο εχθρός είναι κοντά σας. Και κερδίζει... Η αγανάκτηση και ο θυμός επιτρέπονται μόνο, όταν στρέφονται εναντίον των κακών λογισμών και επιθυμιών. ~ Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος ~

+ Βλέπεις κάποιον να τρώει με τα χέρια του και αγανακτείς. Αυτό δείχνει σαφώς, ότι δεν άρχισες ακόμη την πνευματική σου ζωή. Η άσκησή σου είναι στα προοίμια. ~ Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης ~

+ Η αγανάκτηση δεν είναι αμαρτία και είναι ένα σπουδαιό στοιχείο, για την άμυνα κατά του κακού, αλλά και για την διατήρηση του αγαθού. Πώς θα διατηρήσουμε το αγαθό, εάν δεν αγανακτήσουμε εναντίον του κακού; Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, είναι το κίνητρο της αγανακτήσεως, το 5 οποίο πρέπει να είναι αγαθό, διαφορετικά καθιστούμε την αγανάκτησή μας εφάμαρτη. ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ~

+ Το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν νοιώθουν ''δικαία αγανάκτηση'', είναι ένα θλιβερό σημάδι, διότι δείχνει, ότι δεν υπάρχει επίγνωση της πραγματικής φύσεως της αμαρτίας.

+ Έφτασε ο κόμπος στο χτένι. + Έφτασε πια το μαχαίρι στο κόκκαλο.

3) Πότε η αγανάκτηση δεν είναι αμαρτία

Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος, που ήταν σωματώδης σαν γορίλλας και

κάθισε σε μια άκρη. Εκείνη την ώρα έλεγα σε μια παρέα:

- Βρε, μόνο για παρελάσεις είστε, όχι για μάχες. Θυσιάστηκε ο Χριστός.

Έχουμε Ορθοδοξία. Μαρτύρησαν Άγιοι που μας βοηθούν ακόμη και αν δεν

είχαν πέσει αυτοί, ποιός ξέρει τι θα είμασταν.

Όλα αυτά τον είχαν εξοργίσει. Ερχόταν, έφευγε ο κόσμος, αυτός καθόταν

εκεί. Είχε τον σκοπό του... Ήταν ένα κρύο πράγμα. Τελικά έφυγαν και οι

τελευταίοι.

- Νύχτωσε του λέω, άντε που θα πας;

- Δεν με απασχολεί το θέμα, μου λέει.

- Με απασχολεί εμένα, άντε να πας του λέω.

Ορμάει τότε πάνω μου και με αρπάζει από τον λαιμό.

- Α, βρε εσύ με τους θεούς σου.., μου λέει.

Όταν άκουσα να μου λέει: ''τους θεούς σου'', ένοιωσα σαν να έβρισε τον

Θεό.

- Τί, ειδωλολάτρης είμαι εγώ; Ποιούς θεούς βρε αθεόφοβε; του λέω.

Του έδωσα μια σπρωξιά, σωριάστηκε κάτω και μαζεύτηκε κουβάρι. Πως

βγήκε έξω από την πόρτα και εγώ δεν κατάλαβα. Αυτός είχε καθίσει στο

τέλος, γιατί φαίνεται ήθελε να με ξεκάνει, αφού με άρπαξε από τον λαιμό

να με πνίξει... ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

ΤΑ 7 ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

(Ησ-11,2) «Καὶ ἀναπαύσεται ἐπ’ αὐτὸν Πνεῦμα Κυρίου· Πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως· Πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχῦος· Πνεῦμα γνώσεως καὶ εὐσεβείας· καὶ ἐμπλήσει αὐτὸν Πνεῦμα φόβου Θεοῦ».

1ον χάρισμα εἶναι ἡ σοφία· δηλ. ἡ ἄνωθεν σοφία, διὰ τὴν ὁποίαν λέγει ὁ Ἀπόστολος «ἡ ἄνωθεν σοφία πρώτον μὲν ἁγνὴ ἔστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν· ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος» (Ἰακ-3,17). Εἰς τὴν σοφίαν τούτην ἐναντιοῦται ἡ σαρκικὴ σοφία, κατὰ τὸν Ἀπόστολον τὸν λέγοντα «ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρίνεια Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκική, ἀλλ’ ἐν χάριτι Θεοῦ, ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ»

2ον εἶναι τὸ χάρισμα τῆς συνέσεως ἢ κατανοήσεως τῶν ἀπορρήτων & τῆς θείας θελήσεως περί τῆς ὁποίας ἡ Γραφὴ διδάσκει λέγουσα «καὶ πᾷς σοφὸς τὴ διανοία, ὢ ἐδόθη σοφία καὶ ἐπιστήμη ἐν αὐτοῖς, σινιέναι ποιεῖν πάντα τὰ ἔργα τὰ καλὰ τὰ ἅγια καθήκοντα· κατὰ πάντα ὅσα συνέταξε Κύριος» (Ἐξ-36,1). Καὶ εἰς τοὺς περὶ τὸν Δανιὴλ (Κέφ-1,17) «καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς σύνεσιν καὶ φρόνησιν, ἐν πάσῃ γραμματικὴ καὶ σοφία· καὶ Δανιὴλ συνῆκεν ἐν πάσῃ ὀράσει καὶ ἐνυπνίοις».

3ον χάρισμα εἶναι ἡ βουλὴ, ἡ ὁποία συντρέχει πρὸς τὴν θεία δόξαν καὶ πρὸς τὴν σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς καὶ εἶναι συμφωνισμένη μὲ τὴν δικαιοσύνην, διὰ τὴν ὁποίαν ἡ Γραφὴ λέει «οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγείλαι ὑμὶν πᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ» (Πράξ-20,27). Εἰς αὐτὴν εἶναι ἐνάντια ἡ βουλὴ τῶν ἀσεβῶν διὰ τὴν ὁποίαν λέει ὁ ψαλμῳδὸς (Ψάλ-1,1) «μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν».

4ον χάρισμα εἶναι ἡ ἰσχὺς, διατί φυλάττοντες πᾶσαν σταθερότητα καὶ ἀνδρείαν εἰς τὴν πίστιν, πρέπει νὰ ἀντιστέκωμεν εἰς ὅλους τους πειρασμοὺς· περὶ ταύτης ἡ Γραφὴ λέγει «γρηγορῆτε, στήκετε ἐν τῆ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε» (Α Κορ-16,13) καὶ ἀλλαχοῦ «στῆτε οὒν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθεῖᾳ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης· καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης· ἐπὶ πάσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ὢ δυνήσασθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὃ ἔστι ρῆμα Θεοῦ» (Εφ-6,14).

5ον χάρισμα εἶναι ἡ γνῶσις, τὴν ὁποίαν ὁ ἱερὸς ψάλτης ἑρμηνεύει, λέγων «ὁ παιδεύων ἔθνη, οὐχὶ ἐλέγξει; ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν» καὶ ὁ Ἱερεμίας (Κεφ-3,15) λέει «καὶ δώσω ὑμὶν ποιμένας κατὰ τὴν καρδίαν μου καὶ ποιμανούσιν ὑμᾶς, ποιμαίνοντες μετ’ ἐπιστήμης» δήλ. γνώσεως. Τούτη ἡ γνῶσις καὶ ἐπιστήμη πρέπει νὰ ἁπλώνεται εἰς τὸ νὰ γνωρίζει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ νόμου του· εἰς αὐτὴν ἐναντιώνεται ἡ ἄγνοια τοῦ νόμου καὶ τῆς θελήσεως τοῦ Θεοῦ.

6ον χάρισμα εἶναι ἡ εὐσέβεια· ἡ ὁποία μὲ τὴν ὀρθὴν πίστιν θεμελιώνεται εἰς τὴν ἐκτενῆ προσευχὴν καὶ εἰς τὰ ἀγαθὰ ἔργα· διὰ τὴν ὁποίαν λέει ὁ Ἀπόστολος «ἡ δὲ εὐσέβεια πρὸς πάντα ὠφέλιμος ἐστιν, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς, τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης» (Α Τιμ-4,8). Καὶ βέβαια εὐσεβεῖς λέγονται ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κάνοντες συνεχεῖς προσευχὲς πρὸς τὸν Θεόν, φεύγουσιν ὅλες τὶς ἀσέβειες καὶ ἁμαρτίες.

7ον χάρισμα εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ εἶναι ὅπως ἐκεῖνος ὅπου ἔχουν τὰ παιδιὰ πρὸς τοὺς πατέρες τους, καὶ ὄχι ὅπως ἐκεῖνος, ὅπου ἔχουν οἱ δοῦλοι πρὸς τοὺς δεσπότές τους· καὶ περὶ τοῦ πρώτου λέει ὁ ψαλμῳδὸς «φοβηθῆτε τὸν Κύριον πάντες οἱ ἅγιοι αὐτοῦ· ὅτι οὐ ἐστιν ὑστέρημα τοῖς φοβουμένοις αὐτόν» (Ψαλ-34,10). Περὶ δὲ τοῦ δευτέρου λέγει ὁ Ἀπόστολος «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τὴ ἀγάπη· ἀλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλει τὸν φόβον· ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει· ὁ δὲ φοβούμενος, οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπη» (Α Ιωαν-4,18). [Βλέπε περισσότερα εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ὀμολογία σελ. 76-80]

Αναρτήθηκε από xristianorthodoxipisti.blogspot.gr