Θεία μετάληψη

Ένα από τα βασικότερα και σημαντικότερα θέματα της πίστεως μας είναι ή Θεία Μετάληψη, ή Θεία Κοινωνία. Ή συμμετοχή του πιστού στη Θ. Κοινωνία είναι απολύτως απαραίτητη, διότι με αυτή γίνεται κανείς όμοιος Χριστού, ανήκει στο σώμα της εκκλησίας και αποτελεί ζωντανά ενεργό μέλος αυτής. Ή μετοχή μας στη Θ. Μετάληψη προϋποθέτει τη συμμετοχή μας στην Ευχαριστιακή Σύναξη (Θ.Λειτουργία). Ό Κύριος μας το βράδυ της Μ. Πέμπτης στο Υπερώο των Ιεροσολύμων κατά τη διάρκεια του Μυστικού του Δείπνου παρέδωσε το μεγάλο αυτό μυστήριο στους μαθητές του. Τα ιδρυτικά λόγια του Μυστηρίου αυτού είναι γνωστά σε όλους τούς χριστιανούς: "Λάβετε, φάγετε τούτο εστί το Σώμα μου" (Ματθ. 26,26) και «Πίετε έξ αυτού πάντες. Τούτο γάρ έστι το Αίμα Μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ ημών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ κστ'26). Τα βαρυσήμαντα αυτά λόγια συμπλήρωσε λέγοντας : "Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν" (Λουκ 22,12). Και ό Απόστολος των Εθνών Παύλος θα συμπληρώσει αργότερα: "οσάκις γάρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ου αν έλθη"(Α. Κορ. 11,26).

Και ή Αγία μας Εκκλησία σ' ένα της λειτουργικό ύμνο θα προτρέψει τούς πιστούς σ'αύτή τη συμμετοχή λέγοντας: "Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε". Αλλά επειδή οι προτεστάντες αμφιβάλλουν και θεωρούν τη Θ. Ευχαριστία ως μια απλή ανάμνηση παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τις Μυσταγωγικές Κατηχήσεις του Αγ. Κυρίλλου Ιεροσολύμων, προκειμένου να λάβουν απάντηση.

«Αυτού ουν (τού Κυρίου) αποφηναμένου και ειπόντος περί του άρτου Τούτο μου εστί το σώμα τις τολμήσει αμφιβάλλειν λοιπόν: και αυτού διαβεβαιωσαμένου και ειρηκότος "Τούτο μου εστί το αίμα" τις ενδοιάσει ποτέ λέγων μη είναι αυτού αίμα: "Ώστε μετά πάσης πληροφορίας ως σώματος και αίματος μεταλαμβάνομεν Χριστού. Έν τύπω γάρ άρτου δίδοται σοι το σώμα και έν τύπω οίνου δίδοται σοι το αίμα, ίνα γένη, μεταλαβοιν σώματος και αίματος Χριστού, σύσωμος και σύναιμος Χριστού. Ούτω γάρ χριστοφόροι γινόμεθα, του σώματος αυτού και του αίματος εις τα ημέτερα αναδιδομένου μέλη. Ούτω κατά τον μακάριον Πέτρον "θείας κοινωνοί γινόμεθα φύσεως".

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Γράφοντας για το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας δε θα παραθέσουμε απόψεις προσωπικές, αλλά αυτήν την πίστη της εκκλησίας μας, τη διδασκαλία τους, όπως τη διδάσκει ή Αγία Γραφή και οι Θεωμένοι πατέρες μας. Το σπουδαίο και σημαντικό αυτό θέμα δυστυχώς είναι παρεξηγημένο από μια μεγάλη μερίδα βαπτισμένων ορθοδόξων χριστιανών. Πολλοί δεν κοινωνούν καθόλου. Άλλοι βάζουν κανόνα στον εαυτό τους μόνοι τους και δεν κοινωνούν χαρακτηρίζοντας τον εαυτό τους αμαρτωλό και επομένως ανάξιο να προσέλθει στα άγια μυστήρια. "Έτσι στερούνται τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και την ένωσή τους με το Χριστό. Κάποιοι κοινωνούν μόνο τη Μ. Πέμπτη χαρακτηρίζοντας αυτή τη Θ. Κοινωνία ως έθιμο. Άλλοι κοινωνούν τρεις φορές το χρόνο, Χριστούγεννα, Πάσχα και Δεκαπενταύγουστο μένοντας με την ψευδαίσθηση ότι είναι σύμφωνοι με το θέλημα του Κυρίου. Δικαιολογούν την μη τακτική προσέλευση στη Θ. Κοινωνία με το εξής παράδοξο. " Ή Θ. Κοινωνία δεν είναι σούπα". Βέβαια υπάρχουν και οι τακτικώς κοινωνούντες με πλήρη συναίσθηση, πράγμα πολύ παρηγορητικό για την υλιστική εποχή μας. Τί φταίει; "Ίσως εμείς οι κληρικοί δε διδάσκουμε στους πιστούς την πραγματική αλήθεια. δεν καταρτίζουμε τούς ανθρώπους όπως πρέπει. Δε δίδουμε τουλάχιστον στους καλής θελήσεως ανθρώπους αγωγή πνευματική. Ή τροφή τρέφει το σώμα μας. Και ή πνευματική τροφή τον πνευματικό άνθρωπο. Ό άνθρωπος πού δεν τρέφεται με το σώμα και το αίμα του Κυρίου παθαίνει πνευματική αβιταμίνωση. Και ό πιστός τρέφεται πνευματικά με το λόγο του Θεού και την προσευχή, πολύ δε περισσότερο τρέφεται με το σώμα και το αίμα του Κυρίου. Ή συχνή μετοχή στο Σώμα και Αίμα του Κυρίου εξασφαλίζει στον άνθρωπο κοινωνία με το Θεό και ζωή αιώνιο. Να τί λέγει ό Ίδιος ό Κύριος μας: "Ό τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έν εμοί μένει, κά γώ έν αύτώ" και "ό τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον". Σ'αυτά τα αγιογραφικά χωρία ό Κύριος μας όμιλε! για τη συχνή Θ. Κοινωνία. Οι μετοχές "τρώγων και πίνων" βρίσκονται σε χρόνο ενεστώτα. Έτσι αυτός που συμμετέχει συνεχώς στο σώμα και το αίμα του Κυρίου κερδίζει τον ουρανό. Ή αγία μας εκκλησία που γνωρίζει το πλήρες νόημα των λόγων του Κυρίου προτρέπει έξ αρχής τα τέκνα της προς την κατεύθυνση αυτή και διδάσκει την τακτική συμμετοχή όχι μόνο στην ευχαριστιακή σύναξη, αλλά και τη συμμετοχή στο ποτήριο της ζωής.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

Στο Β. κεφ. Των πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε: "Ήσαν δε προσκαρτερούντες τη διδαχή των Αποστόλων και τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου". Οι πρώτοι χριστιανοί ήταν με ζήλο αφοσιωμένοι στη Θ. Ευχαριστία. Πράγματι. Ό,τι είναι ό άρτος ό επίγειος για το σώμα, ακριβώς το ίδιο είναι και ή Θ. Ευχαριστία για την ψυχή. Άνθρωπος που δε σιτίζεται κανονικά είναι καταδικασμένος σε θάνατο και ό άνθρωπος που δε συμμετέχει στη Θ. Ευχαριστία έχει ήδη υποστεί θάνατο πνευματικό. Γι' αυτό παλαιά οι παρόντες στη Θ. Ευχαριστία κοινωνούσαν όλοι, εκτός εκείνων πού διατελούσαν υπό κανόνα, που ό πνευματικός δηλαδή δεν επέτρεπε να κοινωνήσουν. Οι πιστοί ασθενείς κοινωνούσαν στην οικία τους από τούς διακόνους, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αγίου Ιουστίνου, φιλοσόφου και μάρτυρος.

Εισαγωγή κειμένων από το Βιβλίο :

ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΛΑΙΚΩΝ

Πρωτ. Κωνσταντίνος Ακριβόπουλος

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ